Iran’s Nuclear Attack Baha’i Students Deprived of Education, Before Class هرانا؛ هجوم ماموران امنیتی به یکی از کلاس‌های دانشگاه بهاییان

Posted on November 30, 2013 by keyvan

خبرگزاری هرانا – ماموران امنیتی به کلاس درس دانشجویان بهایی محروم از تحصیل در کرج حمله کرده و از دانشجویان تعهد گرفتند دیگر در کلاس‌ها شرکت نکنند

The Islamic Republic officials attacked the classroom of the Baha’i students deprived of education and forced them to vow that they will not seek higher education!!!

What do you want to say and do about it?

This is worse than nuclear threat we anticipate. This is a slow and systematic destruction of the foundation of civilization. This is putting out the very light of the Iranian community one light bunch at a time, slowly but systematically. This is slow death sentence.

What do you want to say and do about it?

This is a 30 year criminal, systematic, on going, planned and officially sanctioned scare tactic to intimidate and annihilate the Baha’i community of Iran, culturally, economically, and as a religious entity. What do you say and do about it, you peoples and governments of the world?

What do you want to say and do about it?

بنا به اطلاع گزارشگران هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، بعد از ظهر روز گذشته چهارشنبه ۶ آذر ماه ماموران امنیتی به منزل یک شهروند بهایی در مهرشهر کرج به‌نام «شمیم شبرو» که در آن برای دانشجویان محروم از تحصیل بهایی کلاس درس برگزار می‌شد حمله کردند. دانشجویان حاضر در کلاس که همگی بدلیل اعتقاد به دیانت بهایی از تحصیل محروم شده‌اند برای دوره کاردانی سال ۹۲ بصورت مخفیانه مشغول به تحصیل بودند.

HRANA Human Rights Activists News Agency reports that Wednesday November 27, 2013 BIHE students were gathered at a private home expecting the arrival of their teacher, Moin Abadi, for a 12:00 noon-3:00 PM class in the city of Karaj near Tehran. An eye witness reports; All of a sudden the government agents broke into the home with official arrest warrants. They violently rounded up everyone, body searched every single student, demanded identification from each student, took picture of each one by one and told them they will be contacted Saturday ( November 30, 13) to get their court date to appear before the judge of the Islamic Republic Regime!!

The agents threatened and got signatures from some students to vow that they will not to attend the higher education classes. While the raid was taking place, the officials were video taping every one’s move. Their scare tactics are viscous and penetrates deep. The agents are bold and rival gestapo during the Nazi Germany in every move.

These are Baha’i students who have been the victim of the Islamic Republic government’s systematic  and orchestrated intimidation with the absolute authority, power and intention of annihilation of the Baha’i community from the Islamic Republic of Iran.They commit their crime in bright day light while the whole world is watching!!

What do you want to say or do about it?

Baha’i Institute of Higher Education (BIHE) has been a humble answer to make up for this injustice. But as the world watches, the Islamic Republic of Iran is making sure no one can provide education for the Baha’i students. The Islamic Regime is criminalizing the very act of seeking education by the Baha’i students and arresting, intimidating, threatening with jail and asking for back breaking bails from the students and their volunteer instructors for the crime of getting an education! This is within the context of over 30 years of banning job permits and criminalizing work for the Baha’i citizens in their own country!!

What do you say and want to do about it? The plight of Iran Baha’is is not part of any negotiation with the Iranian government.

یک منبع مطلع به گزارشگر هرانا گفت: «کلاس ما از ساعت ۱۲ ظهر تا ۳ بعد از ظهر بود و معین آبادی قرار بود برای ما تدریس کند. ماموران کمی پس از شروع کلاس با حکم قضایی بصورت وحشیانه‌ای وارد منزل شدند و پس از تفتیش بدنی تمام موبایل‌ها را ضبط نمودند.» وی در ادامه گفت: «از ابتدا مامورین در حال فیلم برداری بودند و از همه دانشجویان عکس تکی و مشخصات گرفتند. مامورین همچنین از برخی تعهد گرفتند که دیگر در کلاس‌های مجازی شرکت نکنند. مامورین همچنین به ما گفتند که روز شنبه برای احضار به دادگاه با شما تماس خواهیم گرفت.» این منبع در جواب این سئوال که هم‌اکنون چند دانشجوی محروم از تحصیل بهایی در ایران وجود دارد گفت: «این رقم را نمی‌توان به سادگی بیان کرد، ولی چیزی بیش از ۱۵۰۰ دانشجویی محروم از تحصیل بهایی در کشور وجود دارد و علی‌رغم سخنان آقای روحانی مبنی بر نبود دانشجوی محروم از تحصیل متاسفانه در کنکور سال جاری نیز بهاییان از شرکت در دانشگاه محروم شدند.”

I heard someone say; the greatest political achievement of Martin Luther king Jr, was to make the human rights of the blacks a moral responsibility of the whites! To arise to the defense of the human rights of the Baha’is of Iran is a golden opportunity for all of us specially the Iranians to rise to the occasion of their moral responsibility now.

Keyvan

Posted in Questions | Tagged , , , , , , , , , , , , | Leave a comment

Canada Says to Iran; Talk is Cheap, Free the Baha’is

Posted on November 19, 2013 by keyvan

0,,17128564_303,00

Minister Baird: We must judge the Iranian government by its deeds

The original version of this op-ed was published in the National Post on November 7, 2013.

Earlier this year, Iran elected a new president, Hassan Rouhani, whose manner, style and language stand in stark contrast to the posturing and belligerent behaviour of his predecessor, Mahmoud Ahmadinejad. The conciliatory tone and approach of the new president is welcome, especially with regard to Iran’s nuclear diplomacy, and we were relieved to hear of Iran’s release of a small number of political prisoners. All of us who long have felt despair over the Iranian regime’s baneful influence abroad and its ruthless oppression of its own people want to believe that the country is genuinely committed to positive change at home and in its foreign relations.

But we do not have the luxury of being naïve. Nor do the Iranian people, who have suffered for far too long. Standing in front of cameras and tweeting about change are all too easy. The hard part is following through, making difficult decisions and undertaking meaningful change. We must judge the Iranian government by its deeds, not its words. President Rouhani marks his first 100 days in office on Tuesday and, by any measure, these deeds have fallen short.

Through human-rights monitoring and reporting efforts by the UN Secretary-General and the UN Special Rapporteur on the Situation of Human Rights in Iran, we know that Iran’s human rights record is deeply troubling and that these abuses are continuing. Women continue to face serious discrimination. Iran’s ethnic and religious minorities continue to face disproportionate discrimination, as well as harassment by authorities. More than 100 members of the Bahá‘í faith alone remain imprisoned on charges related to practising and organizing for their religion and advocating for their rights.

These are not deeds that give us confidence in a genuine desire for change on the part of Iran’s leaders. In order to demonstrate its seriousness about meaningful change on human rights, Iran would need to go beyond half measures and take a number of concrete steps to address the legitimate concerns of the international community about how the country’s people are treated.

وزیر امور خارجه کانادا خطاب به ایران: ما ساده‌لوح نیستیم

وزیر امور خارجه کانادا که در چند ماه اخیر موضعی سرسختانه در قبال دولت حسن روحانی، رئیس جمهور ایران داشته در تازه‌ترین بیانیه خود در مورد شرایط ایران خواستار بهبود شرایط حقوق بشر و پایبندی ایران به تعهدات بین‌المللی‌اش شده است.

در این بیانیه که یک نسخه آن در اختیار دویچه‌وله قرار گرفته است، از لحن و ادبیات تازه ایران پس از روی کار آمدن حسن روحانی و به‌خصوص سیاست هسته‌ای این کشور و آزادی تعدادی اندکی از زندانیان سیاسی استقبال شده است.

آقای برد با بیان اینکه همه ما از ”نفوذ زهرآلود” در خارج و ”سرکوب وحشیانه مردم” در داخل توسط رژیم ایران، ناامید شده بودیم گفت، می‌خواهیم باور کنیم که واقعاً تغییرات مثبتی رخ داده است.

وزیر امورخارجه کانادا با اشاره به اینکه ”ما از نعمت ساده‌لوح بودن بی‌بهره‌ایم” می‌افزاید: «ایستادن در مقابل دوربین و همچنین توییت کردن در مورد تغییرات، بسیار ساده است. بخش مشکل، تصمیم‌گیری‌های دشوار و انجام تغییرات معنی‌دار است.»

به گفته آقای برد، قضاوت بر اساس عملکرد دولت روحانی صورت می‌گیرد.

وی همچنین با اشاره به سپری شدن ۱۰۰ روز از شروع کار دولت تازه در ایران گفت که با هر معیاری نیز که سنجیده شود، این اعمال (مثبت) کاهش یافته است.

در بخشی دیگری از بیانیه وزیر امورخارجه کانادا به وضعیت حقوق بشر در ایران، به‌ویژه حقوق زنان و اقلیت‌های مذهبی، از جمله بهائیان اشاره شده است. آقای برد از زندانی شدن ۱۰۰ نفر از پیروان بهائیت، به دلیل فعالیت‌های مذهبی و دفاع از حقوق‌شان، انتقاد کرده است.

خواسته‌های کانادا از دولت و رهبر ایران

جان برد در بخشی از بیانیه خود، از حکومت ایران خواسته است که به منظور نشان دادن جدیت خود و پاسخگویی به نگرانی‌های مشروع جامعه بین‌المللی، اقداماتی مشخص را انجام دهد.

موافقت با سفر گزارشگر ویژه حقوق بشر به ایران، تصویب و اجرای مفاد کنوانسیون ضد شکنجه، بررسی ادعاهای مربوط به آزار و اذیت زندانیان و همچنین تضمین آزادی بیان در قانون و عمل و دسترسی نامحدود به اینترنت از جمله موارد مطرح شده در این بیانیه است.

جان برد در بخش دیگری از بیانیه خود از رهبر جمهوری اسلامی خواسته است که با تصویب قوانین مربوطه، همه اشکال تبعیض از جمله تبعیض مذهبی، قومی و جنسیتی را ممنوع کند.

وی می‌افزاید که ایران باید کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان را بپذیرد و “به زنان اجازه دهد برای ریاست جمهوری کاندیدا شود و بدون اجازه همسران خود کار کنند.”

وزیر امورخارجه کانادا، در بخش دیگری از بیانیه خود با اشاره به اینکه این کشور شانه به شانه مردم ایران ایستاده است، تأکید می‌کند: «ما به دنبال اعمال فشار بر ایران برای جلوگیری از تبعیض، آزار و اذیت و حبس‌های غیرعادلانه هستیم.»

The Human Rights Situation in Iran

Over the years, Canada has been a strong voice denouncing the egregious state of human rights in Iran and the sustained efforts on the part of Iranian authorities to oppress the Iranian people at every turn. Iran’s continued discrimination against, and persecution of, religious minorities such as Baha’is who are systematically targeted, as well as Christians and Zoroastrians, is of grave concern. Ethnic minorities, such as the Ahwazi Arab, Azeri, Baloch and Kurdish communities are also subjected to these unlawful and widespread practices.

Canada has condemned the monumental failure of the judicial system in Iran, the intimidation and imprisonment of lawyers, the rampant abuse of due process rights, and the imposition of the death penalty, including for minors, and for vaguely defined crimes. It is worth highlighting that Iran’s Constitution provides for the judiciary to be “an independent power”.  In practice, however, the militant ideology of the Islamic Republic continues to administer harsh treatment to the Iranian people without adequate due process protection.  This long established trend has become even more entrenched since the 2009 presidential elections, which led to a surge in popular expressions of dissent.  Due process rights, enshrined in the Universal Declaration of Human Rights and the International Convenant on Civil and Political Rights, to which Iran is a party, continue to be grossly violated by the Iranian regime.

Conclusion:

The human rights of the Baha’is of Iran and all other minorities must be included in the negotiations and at the center of nuclear talks with Iran.

Keyvan

Posted in Farsi, human rights, Questions | Tagged , , , , , , | Leave a comment

Beethoven and Rumi In Concert for Human Rights in Iran

Posted on November 13, 2013 by keyvan

CELLIOLA (Tom Flaherty, Cindy Fogg, adn rachel Huang) of Pomona College faculty playing at the Human rights concert in Support of BIHE and the campaign of Education for ALL in Iran The ongoing violations of human rights in Iran is at the forefront of the mind of people of heart and humanity. The Quartet Euphoria of Claremont Colleges have been a most loving support for many years in defense of human rights of the Baha’is of Iran. While the room is filled with loving hearts enjoying the sublime music, the audience brings to mind the plight of those who are withering in the desolate corners of Iran’s Islamic Republic Regime’s prisons. We embrace the Baha’i teachers, educators, community builders, students, fathers, sons, daughters, whose only crime is their belief in the progressive Baha’i ideals and their ears have been bared from hearing the music of love and humanity at the corners of Iranian prisons.

SANTAR Persian Mytical ensemble performing at the Human Rights Concert on Sept, 9, 11 in support of "Education Under Fire in Iran" Campaign.

The quartet is followed by the mystical music of SANTAR Ensemble which is created to loud the cause of defending  the basic human rights of the Baha’is of Iran at the hand of Islamic Republic Regime of Iran.

We will specially be thinking of Fariba Kamal-Abadi who will be waiting in suspense and sadness in the corner of Evin prison in Iran while her daughter Alhan will be in labour. The mother and daughter deprived of sharing love and support in this most life changing occasion, as she gives birth to her first baby. The heart of all daughters and mothers as well as grandmothers, all over  the world goes to her.

Just heard another distressing news from Iran. Baha’is in Iran told to leave town or face knife attacks after raids on 14 homes

GENEVA — Following raids on 14 Baha’i homes in the Iranian city of Abadeh last month, government agents summoned the occupants for questioning and urged them to leave town or face possible deadly attacks from city residents.

“The clear aim of the raids and questioning was to create an atmosphere of intimidation and fear, so that the Baha’is of Abadeh would be encouraged to leave the city,” said Diane Ala’i, a representative of the Baha’i International Community to the United Nations.

Civil rights must be our guide in relation to the effective defense of Baha’is of Iran and their human rights. The whole government of Islamic Republic of Iran is acting as  a free range, all you can burn and kill Ku Klux Klan. Not until people who are not Baha’is take the human rights of the Baha’is as an offense to their own humanity and stand up in the defense of the meek, like those who stood up with their black brothers and sisters during the civil rights movement, humanity will be a hostage to the ignorant, cruel, inhumane, and oppressor who has power to dehumanize others.

Thank you for your interest, support and prayers.

Keyvan

Quartet Euphoria

Presents

String Quartet Music including one of Mozarts’s Last Quartets.

We will play Beethoven’s String Quartet, Opus 130, one of his last and most profound completed works. Composed when he was completely deaf, the quartet encompasses a wide range of emotions, from joyous to anguished “(beklemmt”) to to stormy to serene.

Rachel Vetter Huang, violin I, 

Jonathan Wright, violin II,  

Cynthia Fogg, viola,

Tom Flaherty, cello

&

SANTAR Ensemble 

Iraj Kamalabadi, tar and setar

Arsalan Geula, Daf and tonbak

Keyvan Geula, vocal

Mystical Music of Persia 

Beethoven & RUMI In Concert for Human Rights in Iran

Sunday, December 1, 2013

6:30 pm potluck dinner            8:00 pm Concert

At the home of Dr. Arsalan and Mrs. Keyvan Geula

For more information, please call

Keyvan Geula (909) 625-5075 or keyvan.cgie@gmail.com

Sponsored by Center for Global Integrated Education; www.cgie.org/blog

& Spiritual Assembly of the Baha’is of Claremont

Posted in Education, human rights, music, Questions | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 2 Comments

Hadi Khorsandi and خاک عالم بر سرم

Posted on November 12, 2013 by keyvan

hadi_khorsandi_01

Sometimes the only way you can express your frustration and outrage is through the means of laughter and humour.

The situation of human rights in Iran has passed its threshold of reason or dealing with the people of reason and mind, so the one last resort left to make sense of the nonsense is a brilliant form of nonsense.

We have to really appreciate the gift of humour expressed by Hadi Khorsandi in his poem خاک عالم بر سرم from the depth of his frustrated heart and in the language of Persian culture, echoing what it feels for the people of Iran to have to put up one more day with the ugly face of violations of human rights or plain denial of every thing that is human in the Islamic Republic Regime of Iran.

I guess, the Baha’is of Iran doubly appreciate his humour in this regard with bitter sweet feelings, because, they have been told what can and will befall the sacred land of Iran if Iranian’s do not wake up to their spiritual birth right which is being the land of global spiritual awakening through the Revelation of Baha’u'llah, the messenger of oneness and peace since 1844.

If any one has a befitting translation, please send it.

Keyvan


—————————————
انقلابی کردم و شد غرق ماتم کشورم ——— خاک عالم بر سرم
تازه فهمیدم بلانسبت که خیلی هم خرم ——– خاک عالم بر سرم

همچو مرغی پر کشیدم از قفس، جان خودم! —- حال آسوده شدم!!
هم قفس شد تنگتر، هم کنده شد بال و پرم! —— خاک عالم بر سرم

حکم کردندم بگویم «مرگ بر شاه» آن زمان ….. گفتم و کردم فغان
شاه مرد و من به مرگ خویشتن هم حاضرم! ….. خاک عالم بر سرم

حکم کردندم بگو «الله اکبر» روی بام …… رفتم و گفتم مدام
حال بی «الله» مانده، زیر بار اکبرم! …… خاک عالم بر سرم

گفت آقا: “ضد آمریکا” بده دائم شعار ……….. هی زدم آنرا هوار
خود به آمريکا يواشي گفت: “لاکن نوکرم!” … خاک عالم بر سرم

عده‌ای قاتل، رئیس‌جمهور یا رهبر شدند ….. صاحب کشور شدند
این میان من ملتم یا امتم یا منترم! ……… خاک عالم بر سرم

چون رئیس‌جمهور را بینم، بیفتم در عذاب ….. میکنم خود را خراب
همچنین زهره‌ترک از دیدن آن رهبرم ……. خاک عالم بر سرم

مالک ِ‌ پائین اندامم، فقیه حاضر است …………. چارچشمی ناظر است
هم به شورتم کار دارد، هم به وضع بسترم ………. خاک عالم بر سرم

گفته آقا عشقبازی نیست بعد از این مجاز ………… من که دارم اعتراض
پس تحصن کرده‌ام زیر پتو با دلبرم! ………….. خاک عالم بر سرم

ای که پرسی روزگارم غرق وحشت یا غم است؟ .. وحشت و غم باهم است
خشتک خیسم ببین، بنگر به چشمان ترم ………… خاک عالم بر سرم

نظر های شما (25) 
Posted in human rights, Questions, Stories | Tagged , , , | Leave a comment

Cultural Genecide in Kordestan By the Islamic Regime Goes Unchecked نسل کشی فرهنگی در کردستان – مورد کاوی، حسین کاشانی

Posted on October 6, 2013 by keyvan

This well explained and painstakingly written article by Morood Kavi and Hosain Kashani called  نسل کشی فرهنگی در کردستان – مورد کاوی، حسین کاشانی is a painful account of a systematic, on going and rootless persecution, harassment and intimidation of the Baha’i communities in the province of Kordestan with the aim of annihilation of the Baha’i community. It has a stinging resemblance to the Holocaust in Natzi Germany and Hitler’s systematic approach in annihilation of  Jewish citizens. People of Iran be aware that a system which develops a cannibalistic appetite, eventually comes after all its children. It is just a matter of time, as we saw it in Germany.

The complexity of the Baha’i situation put them at a more volnerable and increased risk by the fact that Kords themselves are considered as illegitimate children of the mother land on account of being of Sonni sect of Islam. Psychologically and sociologically the oppressor can get away with their inhumane acts as long as the target is someone else. This idea of this is only about someone else, is proven erroneous time and time again as it did in the case of those who stood silent and watched from behind their windows when their Jewish neighbors were rounded up and taken to the gas chambers.

The Baha’i community is the canary in the mine. The rest of humanity in Iran must head the awesome and frightening signs of injustice suffocating their Baha’i neighbors. The bell will toll for everyone, we are ultimately one.

جنبه های از نسل کشی فرهنگی در منطقه کرد نشین وجود دارد که به نحوی هدایت شده و سازمان یافته توسط نیروهای امنیتی به پیش می رود و تا کنون چنانچه باید مورد توجه فعالان حقوق بشری قرار نگرفته است . این حرکت که بطور وسیع توسط نهادهای امنیتی و قضائی و اجرائی سازمان دهی می شود، بصورتی حساب شده و خزنده و مستمر ، ریشه های ملت عظیم کرد را مورد تهاجم قرار داده و چون آفتی خانمانسوز به تخریب بنای تنوع فرهنگی منطقه مشغول است . لازم است که فعالان حقوق بشری و رهبران حرکتهای مدنی در کردستان نسبت به این تحرکات حساسیت بیشتری نشان دهند و تا خلع ید آمران و عاملان آن از کلیه مناصب اجرائی و قضائی و حتی محاکمه آنان به پیش روند. دادستان و تعدادی از قضات دادگستری کردستان در این مجموعه متهمان به نسل کشی فرهنگی قرار می گیرند. هر چند این افراد تنها عاملان گوش بفرمان ماموران امنیتی می باشند و مجرمان اصلی را باید در پشت پرده و در بین عناصر اطلاعاتی و امنیتی جستجو نمود.

نمونه ارائه شده در این مقاله به بررسی حملات سازمان یافته در ده سال گذشته به جامعه بهائیان کردستان می پردازد. این مورد خاص به این دلیل انتخاب شده است که اولا بعلت کوچک بودن این جامعه ، این بررسی ساده تر به نتیجه گیری خواهد رسید و علاوه بر آن گزارش های مستندی در مورد این حملات سازمان یافته در دست است که کار محققان را زودتر به نتیجه خواهد رساند. محققان و فعالان حقوق بشری به سادگی قادر خواهند بود با تعمیم نتایج این مورد کاوی و انجام سنجه های مورد نیاز در سایر زمینه ها ، به حجم عظیم تحرکات سازمان یافته که مستقیما فرهنگ ملت کرد را آماج حملات خود ساخته است پی برند و مسببین این نسل کشی را به پای میز محاکمه در مجامع بین المللی بکشانند. مورد خاص جامعه بهائیان کردستان به خوبی نشان می دهد که چگونه یک حکومت توتالیتر می تواند بدون نیاز به نیروهای نظامی و تنها با استفاده از عناصر امنیتی و اطلاعاتی، در مقیاس وسیع به نسل کشی فرهنگی دست یازد. اگر حکومت متعصب و خودکامه در این نسل کشی خود موفق گردد، شکی نیست که با کمال قوت این روش را در مورد سایر جنبه های فرهنگی ملت کرد و همچنین در سایر نقاط کشور و بر علیه سایر اقوام و مذاهب ایرانی بکار خواهد برد. هوشیاری و اقدام متحد روشنفکران ایرانی در این برهه حساس می تواند تاریخ ساز باشد.

درنتیجه حملات سازمان یافته به جوامع بهائی استان کردستان که در شهرهای سنندج ، مریوان ، قروه، کامیاران، سقز،دهگلان و بیجار مورد بررسی قرار گرفته ، به وضوح آشکار می شود که شهرهای کامیاران ، دهگلان و مریوان بکلی از سکنه بهائی خالی شده و جمعیت بهائی سایر شهرها نیز بین چهل تا هشتاد در صد کاهش پیدا کرده است. این حملات و آزارهای سیستماتیک را می توان به موارد ذیل دسته بندی نمود:
ممانعت از تشکیل اجتماعات حتی در منازل

ممانعت از معاشرت با همسایگان و دوستان

ایجاد موانع طاقت فرسا برای اشتغال و کسب درآمد

حملات مستمر به منازل و ضبط اموال شخصی به مدت طولانی و حتی مصادره آن

تخریب ، جابجائی ، توهین و تحقیر نسبت به گورستانها و متوفیان

ممانعت از تحصیلات عالیه و ایجاد موانع برای تحصیلات ابتدائی و متوسطه

بازداشت غیر قانونی و حبسهای انفرادی طولانی مدت

احضار مستمر اعضاء خانواده به ستاد خبری اداره اطلاعات و یا اطلاعات سپاه و بازجوئی به مدت طولانی

استراق سمع ، بازرسی نامه ها ، و کنترل دائمی رفت و آمدهای فرد به منظور ارعاب وی

ممانعت از تملک و مطالعه کتب فرهنگی و مذهبی و علمی

این آزارها که مستقیم یا غیر مستقیم توسط نهادهای اطلاعاتی و امنیتی بر افراد بهائی وارد می شود در طول زمان آنان را فرسوده ساخته و به مهاجرت و ترک خانه و کاشانه خویش وادار می سازد. مجریان این حملات غیر انسانی بخوبی از شدت و دامنه و تاثیر حملات خود آگاهند و در پاره ای موارد اهداف خود را مبنی بر ریشه کنی این جامعه فرهنگی به صراحت به زبان می آورند.از آنجا که فرهنگ اهالی کردستان ، تنوع را ارج می دهد و تعصبات را نکوهیده می دارد و به هیچ عنوان حمله ای علیه دگر اندیشان را تائید نمی کند ، چنین حملاتی ابدا از طرف مردم عادی صورت نمی گیرد و لذا بر خلاف سایر نقاط کشور ایران ، در این منطقه خاص نقش نیرو های اطلاعاتی و امنیتی که تماما از خارج محیط کردستان به کار گمارده شده اند پر رنگ تر به چشم می خورد.

اینک به نمونه ها و مواردی از این آزارهای سیستماتیک که در بالا فهرست شده بود می پردازیم:

ممانعت از تشکیل اجتماعات حتی در منازل

در منطقه کردستان هر گونه فعالیت اجتماعی ، (بجز فعالیتهای حکومتی و جمعهای منافی عفت و استعمال مواد مخدر) به شدت از طرف عناصر حکومتی سرکوب می شود. حتی جلسات شعر خوانی و مولوی خوانی نیز با حمله نیروهای امنیتی مواجه شده و تعطیل می گردد. اما در طرف مقابل ، حمله به جمعهای مصرف قلیان و یا سایر مواد مخدر و امثال آن تنها در موارد خاص و برای تحت فشار قرار دادن افراد مشخص صورت می گیرد و در باقی موارد عملا حکومت هیچ عکس العملی نسبت به آن نشان نمی دهد. تخمین زده می شود که بازداشت افراد برای اعمال منافی عفت عمومی یکی از هر ده هزار مورد ، برای مصرف مواد مخدر ، یک بازداشت از هر هزار مورد ، و برای مطالعه کتب و نوشتجات بهائی یک از هر پنج مورد می باشد . نحوه برخورد قوه قضائیه و بخصوص دادستان سنندج با بازداشت شدگان نیز جالب است. برای جمعهای مرتکب اعمال منافی عفت و مصرف مواد مخدر بازداشتی کمتر از بیست و چهار ساعت و امضاء یک تعهد نامه ، برای حمل و خرید و فروش مواد مخدر بازداشتی کمتر از یک هفته و وثیقه ای حدود یک میلیون تومان و برای تشکیل جمع مطالعه کتب بهائی بیست و هشت روز بازداشت در سلولهای انفرادی همراه با شکنجه سفید و وثیقه ای حدود دویست میلیون تومان مطالبه شده است. لازم به ذکر است که در سایر نقاط کشور ماموران حکومتی به شدت جوانان خود را از آلودگی به مواد مخدر و خروج از مسیر عفت و پاکدامنی حفظ می کنند ، اما گویا قرار است سرنوشت جوانان کردستان به گونه دیگری رقم بخورد.

ممانعت از معاشرت با همسایگان و دوستان

همسایگان و دوستان افراد بهائی در کردستان ، در صورت ادامه معاشرت و یا رفت و آمد خانوادگی با آنان، مورد تذکر نیرو های امنیتی قرار گرفته و یا از طرف ستاد خبری احضار شده و توبیخ می گردند. گزارشات متعددی از مراجعه ماموران امنیتی به درب منازل افراد و تحقیق محلی در مورد افراد بهائی به سمع رسیده است که نشان می دهد به این طریق نیروهای امنیتی سعی می کنند علاوه بر جمع آوری اطلاعات، نوعی هراس از نزدیکی به بهائیان را در دل مردم القاء نمایند. سیاست کلی حکومت موجب آن شده است که در شهری مانند قروه که سالها افراد بهائی و مسلمان در کنار یکدیگر در صلح و آرامش زندگی می کردند و حتی در دوره هایی تعدادی از اعضاء شورای شهر آن را افراد بهائی تشکیل می دادند، به تدریج افراد بهائی از صحنه اجتماع کنار گذاشته شده و در معرض حذف قرار گیرند.

ایجاد موانع طاقت فرسا برای اشتغال و کسب درآمد

تداوم محرومیت و فقر اقتصادی تحمیلی در استان کردستان یکی از سیاستهای قدیمی دولتهای مختلف بوده که متاسفانه در یکی از ثروتمند ترین مناطق کره زمین با کمال قدرت اجراء شده است. تضعیف اقتصادی جوامع بهائی استان کردستان از این قاعده مستثنی نیست. گزارشات متعددی شامل قطع حقوق بازنشستگی، قطع حقوق بیمه بیکاری، ممانعت از استخدام افراد بهائی در بخش دولتی، تحت فشار قرار دادن مدیران بخش خصوصی برای اخراج افراد بهائی، ممانعت از مراجعه بخش دولتی جهت خرید و یا خدمات به افراد بهائی، ممانعت و کارشکنی در اخذ جواز کسب، ممانعت از گذراندن دوره های کار آموزی فنی با قرار دادن ستون مذهب در فرم ثبت نام، تحت فشار قرار دادن شرکای افراد بهائی از طرف نیروهای امنیتی در جهت لغو شراکت خود، ثبت شده است.در یک مورد خاص در شهر سنندج، وسایل بافتنی از قبیل میل بافتنی و کاموا از منزل فرد بهائی که از این طریق امرار معاش می نموده ،توسط اداره اطلاعات ضبط و مصادره شده است و این مورد خاص نشانه ای از عمق نفرت و تعصب عاملین این تحرکات است. هر چند اکثریت مردم استان کردستان، بر طبق فرهنگ همیاری خود، به طرق مختلف سعی در حمایت و مراقبت از بهائیان در مقابل این هجمات غیر انسانی دارند، معذلک استمرار سیستماتیک این حملات ، بنیه مالی افراد بهائی را تضعیف نموده و انگیزه قوی برای ترک محل سکونت و مهاجرت ایجاد می کند.

حملات مستمر به منازل و ضبط اموال شخصی به مدت طولانی و حتی مصادره آن

روند حمله به منازل افراد در کردستان سابقه ای دیرینه دارد و عملا منزل هیچ فردی در این منطقه از امنیت برخوردار نیست . سالهای اخیر شاهد حملات سازمان یافته نیروهای امنیتی در شهرهای قروه و سنندج و سقز به منازل کلیه بهائیان ساکن این مناطق بوده است.هیچ خانواده و یا فرد بهائی از این حملات در امان نبوده است. در این حملات ، کلیه افراد جامعه از زن و مرد و پیر و جوان و بزرگ و کوچک، در منازل خود مورد حمله و تحقیر و آزار قرار گرفته، اموال و وسایل شخصی و خصوصی آنان ضبط شده ، کتب و جزوات مذهبی و دینی آنان تماما مصادره و معدوم گردیده، وسایل شخصی از قبیل گوشی تلفن همراه و رایانه شخصی و حتی لوازم کسب از قبیل وسایل بافتنی و یا میکروفون ضبط صوت توقیف شده و یا برای مدت طولانی ( بیش از یک سال) در اختیار عناصر اطلاعاتی باقی مانده است. لازم به ذکر نیست که فی المثل توقیف گوشی تلفن همراه چگونه پدر یک خانواده را از ارتباط با مشتریان و کار و کسب منع می کند و مشکلات مالی وی را دو چندان می سازد. با مصادره و امحاء کتب مذهبی و دینی، افراد جوامع بهائی در این شهرها در مضیقه شدید برای دستیابی به کتب و آثار اعتقادی خود هستند و به وضوح این اقدام عناصر اطلاعاتی می تواند تحت عنوان نسل کشی فرهنگی طبقه بندی گردد.جالب اینجاست که سرکردگان حکومت اسلامی در ابتدای انقلاب بهائیان را جاسوس بیگانه خطاب می کردند و امروز پس از سه دهه تجاوز به حریم شخصی خانواده های بهائی ، حتی از ارائه یک سند که ادعای شوم آنها را اثبات کند عاجزند. وسایل شخصی کلیه افراد خانواده های بهائی این استان در شهرهای قروه و سنندج و سقز به غارت رفته و از دفاتر مدرسه دانش آموزان خردسال تا آلبومهای خانوادگی افراد کهنسال، همه در سازمان اطلاعات انبار شده و مورد بررسی قرار گرفته اند.با وجودی که کوچکترین سندی مبنی بر جاسوس بودن حتی یک فرد بهائی نیافته اند ، تعصبات مذهبی وفقدان شهامت اخلاقی به عناصر اطلاعاتی اجازه نمی دهد که بر عدم صداقت سرکردگان خود اقرار و اعتراف نمایند.

تخریب ، جابجائی ، توهین و تحقیر نسبت به گورستانها و متوفیان

سیاست تخریب فیزیکی و هویت زدائی از اماکن مذهبی بیش از سه دهه است که بطور سیستماتیک در استان کردستان جریان دارد. بر طبق این سیاست کلی ، در مسیر ایجاد اماکن جدید که رنگ و بوئی به غیر از مذهب رسمی کشور ( شیعه اثنی عشری) داشته باشند ، موانع جدی برقرار می گردد و سایر اماکن و ساختمانها نیز به نحوی در معرض صدمه و فرسایش قرار می گیرند و از بازسازی و نوسازی آنها تا حد امکان جلوگیری می شود. در عین حال برای توسعه و تجهیز اماکن مذهبی شیعیان بودجه کلان و سرسام آوری اختصاص داده شده است. حکومت امیدوار است که با اتخاذ این سیاست به مرور زمان چهره منطقه تغییر یابد و تکثر هویت دینی آن تبدیل گردد.گزارشهای متعدد از تخریب و تحدید اماکن مذهبی اهل سنت و یارستان و بهائیان وجود دارد. در این مورد کاوی به اقدامات غیر قانونی در جهت حمله به گورستان جامعه بهائیان سنندج اشاره می کنیم. زمین سنگلاخ این گورستان که در سراشیب یک کوه رسوبی در اطراف سنندج قرار دارد ، در سال 1372 با هماهنگی شهرداری و استانداری و اداره منابع طبیعی در اختیار جامعه بهائیان سنندج قرار گرفت. لازم به ذکر است که سیاست کلی در برابر ادیان غیر اسلام در حکومت فعلی مبنی بر آن است که گورستان غیر مسلمین را باید در محلی دور و نامرغوب و پست و تحقیر کننده بنا نمود و گویا بعضی علما به احادیثی در این مورد نیز اشاره می کنند.با بررسی محل فوق الذکر به خوبی می توان دریافت که در انتخاب محل این گورستان نیز همین معیارها لحاظ شده بود.وجود سنگهای رسوبی در این قطعه زمین دور افتاده عملا آنرا غیر قابل زرع ساخته و شیب تند آن ، هرگونه دسترسی به آنرا دشوار ساخته بود. معذلک بهائیان سنندج با همت و اراده ای غیر قابل تصور ، مسیری پلکانی در این زمین احداث نموده و با پی گیری بلا وقفه از نهادهای مختلف ، مجوز حفر چاه و برق را اخذ نموده و با حفر کانالها و انتقال خاک به این منطقه بیش از پانصد اصله درخت را در آن به ثمر رساندند و بعد از بیست سال، باغی سرسبز را در منطقه ای لم یزرع بوجود آوردند که چشم هر بیننده ای را از دور خیره می نمود. این منظره انگیزه ای قوی برای نیروهای متعصب و تنگ نظر امنیتی شد که به طرقی غیر قانونی سعی در تخریب و قلع و قمع این باغ بنمایند. با وجودی آنکه بهائیان برای تصرف این زمین کلیه مراحل قانونی را طی نموده و مجوزهای لازم را کسب نموده و در طول بیست سال ، درگذشتگان خود را در آن دفن نموده بودند، شکایتی غیر موجه از طرف اداره منابع طبیعی کردستان بر علیه یکی از بهائیان مبنی بر “تصرف عدوانی!” این قطعه زمین در دادگستری سنندج مطرح گردید. جالب اینست که این فرد بهائی سالها قبل از سنندج مهاجرت نموده بود. حکم دادگاه بر خلاف تمامی موازین قانونی و با نادیده گرفتن بسیاری ازمواد مسلم قانون و بصورت غیابی صادر شده و بعد از آن نیز حکمی در دادگاه حقوقی با تعجیل صادر شده و بنا بر قلع و قمع این گورستان قرار گرفته است.این در حالی است که تصرف بیش از پنج سال طبق قانون عدوانی محسوب نمی گردد و باید در دادگاه حقوقی مطرح گردد، لذا نفس مطرح شدن این پرونده در دادگاه کیفری از ابتدا غیر قانونی بوده است .شکایات و دادخواهیهای بهائیان سنندج تا کنون در هیچیک از مراجع حکومتی مورد اعتنا قرار نگرفته است. فعالان حقوق بشر باید توجه داشته باشند که کلیه افرادی که در این پرونده و در مراحل اخذ حکم تخریب این گورستان ، نامشان برده می شود ( از قبیل ریاست منابع طبیعی و دادستان و قاضی دادگاه) تنها آلت دست نیروهای امنیتی پشت پرده هستند و باید توجه داشت با برکناری آنان تغییر زیادی در سیاستگزاری حکومت رخ نمی دهد. مجرمین اصلی در پشت پرده به اقدامات خود مشغولند و قاضی و دادستان و سایر عوامل این مجموعه تنها افراد بی اراده و گوش بفرمانی هستند که حاضرند برای اجرای فرامین نیروهای اطلاعاتی قانون را نقض کنند.

به این طریق نیروهای امنیتی سعی دارند که هرگونه آثار فیزیکی و نشانه هایی از وجود جامعه بهائی در شهر سنندج را محو کنند.

ممانعت از تحصیلات عالیه و ایجاد موانع برای تحصیلات ابتدائی و متوسطه

جوانان در استان کردستان بعنوان هدف اصلی حملات نسل کشی فرهنگی قرار دارند. سیاستگزاران این نسل کشی فرهنگی بخوبی دریافته اند که این گروه از جامعه آسیب پذیر ترین قشر جامعه بوده و در عین حال حمله به آنان بیش از هر گروه دیگر می تواند ریشه های فرهنگی جامعه را سست سازد. جوانان کرد از هر جهت در معرض آسیبهای اجتماعی قرار دارند. در بسیاری از روستاها و مناطق غیر شیعه که در چهل سال گذشته حتی یک فرد معتاد وجود نداشت، اکنون بعد از گذشت سه دهه از حکومت اسلامی، تعداد جوانان غیر معتاد به کمتر از انگشتان دست می رسد. کیفیت نازل آموزش و پرورش در مدارس، فشار اقتصادی و اجتماعی بر معلمان، ممانعت افراد از هرگونه فعالیت آموزشی خارج از برنامه دولتی، از اجزاء این سیاست گزاری به شمار می رود. جوانان غیر شیعه در معرض محرومیت مضاعف قرار دارند. کیفیت نازل آموزشی شانس آنان را در قبولی در دانشگاههای کشور کمتر می کند و معدود جوانان غیر شیعه که در دانشگاهها قبول می گردند همواره در خطر اخراج و یا محدودیت در انتخاب رشته های مورد نظر قرار دارند. مورد کاوی جامعه بهائیان استان کردستان به وضوح نشان می دهد که با وجود تعداد چشمگیر استعدادهای درخشان در مقطع تحصیلات ابتدائی و متوسطه، عملا حتی یک مورد فارغ التحصیل دانشگاهی در بین جوانان بهائی این استان وجود ندارد و عده زیادی از آنان ناچار شده اند برای تکمیل تحصیلات دانشگاهی خود به خارج از کشور مهاجرت کنند.خوشبختانه بعلت فضای مدارا گر و فرهنگ ریشه دار کردستان، نیروهای امنیتی از فشار بر نونهالان و نوجوانان بهائی در مدارس عاجز بوده اند زیرا معلمین ابتدائی و متوسطه به برنامه های رژیم تن در نداده اند و گزارشهایی وجود دارد که حتی معلم از دانش آموز بهائی در مقابل برنامه های رسمی آموزشی ، دفاع کرده است.

بازداشت غیر قانونی و حبسهای انفرادی طولانی مدت

در کردستان، نیروهای انتظامی و نظامی در مقابل مردم نقش نیروهای اشغالگر را بازی می کنند، فرماندهی این نیروها از جامعه کردستان نیست و به مردم کرد به دید نیروهای شورشی می نگرد. اینست که این نیروها برای دستگیری و بازداشت و محاکمه افراد ، خود را مقید به رعایت حداقل اصول قانونی نیز نمی دانند. روزی نیست که بازداشتهای خودسرانه و زیر پا گذاشتن حقوق افراد بازداشت شده در گوشه و کنار کردستان صورت نپذیرد. جامعه بهائیان کردستان از این حملات مستمر در امان نبوده است و تقریبا خانواده ای بهائی را نمی توان یافت که یک یا چند نفر از اعضاء آن برای بازجوئی به اطلاعات برده نشده و یا بازداشت نشده باشند. اکثر قریب به اتفاق این بازجوئیها بدون طی تشریفات قانونی و صدور احضاریه و تنها با تماس تلفنی و یا هجوم به منزل مسکونی و محل کار افراد صورت می گیرد. اما در موارد معدودی نیز از دو اتهام تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی بر علیه افراد بهائی استفاده می شود.( هرگونه صحبت و یا اشاره ای به دیانت بهائی بعنوان تبلیغ علیه نظام تلقی شده و هرگونه اقدامی جهت سرو سامان دادن به وضعیت اجتماعی جامعه از قبیل رسیدگی به اطفال و نوجوانان و زوجهای تازه ازدواج کرده و یا متوفیان اقدام علیه امنیت ملی محسوب می گردد) . این حملات مداوم و بازداشتهای گاه و بیگاه عملا امکان یک زندگی عادی را برای افراد دشوار می نماید. در عین حال نیروهای اطلاعاتی به نحو مزورانه ای از اطلاعات جمع آوری شده از این طریق در جهت وارد کردن ضربه های اقتصادی و فرهنگی به جامعه استفاده می کنند. فی المثل اسامی مشتریان و مراجعین شغلی فرد بهائی را بدست آورده و آنان را بطرق مختلف تحت فشار قرار می دهند تا از ادامه کار با فرد بهائی منصرف شوند.

استراق سمع ، بازرسی نامه ها ، و کنترل دائمی رفت و آمدهای فرد به منظور ارعاب وی

فضای عمومی استان کردستان به شدت امنیتی است و عناصر حکومتی نیز برقرار شدن این حکومت پلیسی را انکار نمی کنند. این فضا در طول نیم قرن گذشته شدت یافته و اهالی کردستان بیش از هر نقطه دیگری از کشور ایران این فضا را با پوست و گوشت خود احساس می کنند. برای جامعه بهائیان این خفقان دو چندان است. ماموران امنیتی در احضارها و بازجوئیهای غیر قانونی خود از افراد بهائی ، به خصوصی ترین جنبه های زندگی آنان اشاره می کنند و چنین القاء می نمایند که فرد بهائی در تمام مدت تحت نظر است. تعقیب با خودرو در خیابان، دستکاری عمدی و ناشیانه خطوط تلفنی ، آسیب دیدگی ناشیانه پاکات نامه ها و بسته های پستی ، به وضوح این احساس را به قربانی القاء می کند که در همه لحظات زندگی در تحت کنترل نیروهای امنیتی است، بازجوئی و احضارهای وقت و بی وقت نیز به تقویت و تشدید این احساس کمک می کند. در این بازجوئیها چنانچه اشاره شد، مامورین امنیتی در روندی غیر قانونی ، جزئیات شخصی زندگی قربانی را مورد کاوش قرار می دهند. این احساس ارعاب و تهدید در طول زمان می تواند فرد قربانی را از پای درآورد و وی را به مهاجرت و ترک محل ترغیب کند. کلیه افراد جامعه بهائیان کردستان ( تاکید می کنم- کلیه افراد جامعه بهائیان کردستان)، از زن و مرد و کودک و خردسال در معرض این فشار روزانه هستند.

ممانعت از تملک و مطالعه کتب فرهنگی و مذهبی و علمی

فضای فرهنگی استان کردستان به شدت امنیتی است. سانسور با نهایت شدت در جریان است. کردها از تحصیل به زبان مادری خود ممنوعند. کتب اشعار و آثار ادبی دانشمندان و نویسندگان کرد مجوز انتشار نمی گیرد و یا در معرض محو و نابودی قرار می گیرد. این سیاست شوم که مصداق کامل نسل کشی فرهنگی است سالیان درازیست که در کردستان با نهایت قوت اجرا می گردد. جامعه بهائیان استان کردستان بعلت قلت تعداد به نحو مشخصتری نتیجه این سیاست حکومتی را نشان می دهد و بررسی آن می تواند ابعاد این سیاست را برای فعالان حقوق انسانی روشن سازد. عملا منازل کلیه افراد بهائی در کلیه شهرهای این استان مورد هجوم واقع شده و تنها موردی که در کلیه این منازل ضبط شده است کتب و نوشتجات و لوحه های صوتی و تصویری بوده است. با آنکه طبق قانون اساسی عقیده آزاد می باشد و تملک کتب اعتقادی و اثار مذهبی در منزل نیز از لوازم این اصل قانونی بوده و باید آزاد محسوب گردد، معذلک مجریان قانون به این اصل وقعی نگذاشته و در اثر غلیان احساسات مذهبی و حکم حکومتی، به امحاء این کتب و آثار اقدام می کنند. با توجه به اینکه مجوز چاپ و تکثیر کتب به بهائیان داده نمی شود، اطفال و نوجوانان و جوانان بهائی از دسترسی به آثار دینی خود محرومند. این روند در درازمدت به هویت زدائی و آسیب پذیری شدید فرهنگی منجر خواهد شد و اثرات آن هم اکنون نیز قابل مشاهده است.برای جوانان بهائی این محدودیت جنبه ای مضاعف نیز پیدا می کند و از آنجا که طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی دولت موظف است راه هرگونه پیشرفت شغلی و علمی آنان را مسدود نماید، حتی کتب علمی و درسی در سطح دانشگاهی نیز از خانه های افراد بهائی جمع آوری و معدوم می شود. بسیاری از این کتب در بازار قابل خریداری هستند و ضبط آنها از منازل افراد بهائی عجیب و قابل تامل می رسد. حتی در یک مورد خبر از ضبط کتب درسی مدارس دولتی نیز به گوش رسیده است. البته این اقدامات ماموران امنیتی با توجه به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی به خوبی قابل توجیه است و تا حکومت اسلامی اقدامی در جهت لغو آن مصوبه به عمل نیاورد، نمی توان به اقدامات شنیع عناصر امنیتی خرده گرفت.

نتیجه گیری

اقداماتی که در فوق به آنها اشاره شد حاکی از تلاشی سازمان یافته و مستمر در جهت نسل کشی فرهنگی در استان کردستان است. هرچند نمونه خاص جامعه بهائیان استان کردستان با تفصیل بیشتری مورد بررسی قرار گرفت، معذلک همه شواهد به وضوح حرکتی وسیع و سیستماتیک و سازمان یافته از طرف عناصر حکومتی را در جهت از بین بردن فرهنگ جامعه کرد نشان می دهند. فعالان حقوق انسانی در کردستان باید نسبت به این تحرکات هوشیار باشند. نباید توجه بیش از حد به اعدامها و کشتارهای گاه و بیگاه ، ما را از این حرکت شوم و خزنده و فراگیر که بدون وقفه در استان کردستان در جریان است غافل سازد. نسل کشی فرهنگی بصورت وسیع در کردستان و به شکل خاص در مورد بهائیان استان کردستان در جریان است. اگر سیاست حکومت بر علیه بهائیان کردستان با موفقیت روبرو شود، شکی نیست که بر شدت و وسعت آن بر علیه سایر کردها نیز افزوده خواهد شد. با ابزارهای یاد شده ، دیگر حکومتهای ستمگر نیاز به بمباران شیمیایی و یا بمبهای خوشه ای برای سرکوب خلق کرد نخواهند داشت. حکومتهای ستمگر می توانند در حالیکه ژست عدالت خواهی و صلح طلبی به خود می گیرند، یک نسل را بصورتی خاموش نابود و محو سازند و حتی قبرستانهای آنها را حذف نموده و منکر وجود تاریخی آنان شوند. هوشیاری امروز ما می تواند این خطر سهمگین را متوقف سازد.

Posted in human rights, News, Questions | Tagged , , , , , , | Leave a comment